به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، دکتر روح اله همتی با اعلام این خبر گفت: دفیبریلاتور کاشتنی قلب که آن را با نام  ICD  نیزمی شناسند دستگاه کوچکی است  که با باتری کار می کند و در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و بیماریهای ژنتیکی قلبی دارای اندیکاسیون تعبیه می شود.
وی گفت: با کاشت ICD  در قفسه سینه، ضربان های غیرطبیعی قلب (آریتمی) ها تشخیص داده شده و در صورت نیاز آن ها را متوقف می کند. توقف ضربان های نامنظم قلب با دفیبریلاتور کاشتنی قلب و برقراری ریتم طبیعی قلب از طریق ایجاد شوک های الکتریکی اتفاق می افتد.
دکتر همتی ادامه داد: دفیبریلاتور کاشت قلب برای کسانی که ضربان های قلب بالای خطرناکی را دارند و با وضعیتی مشابه تاکی کاردی یا فیبریلاسیون بطنی درگیر هستند استفاده می شود.
متخصص قلب و فلوشیپ الکتروفیزیولوژی با بیان اینکه دو نوع اساسی از این دستگاه موجود هست اظهار کرد: نوع معمول:  ICD این وسیله در قفسه سینه فرد کاشته می‌شود و سیم‌های آن به داخل قلب متصل خواهد شد. روش کاشت دفیبریلاتورهای معمول نیاز به یک جراحی کوچک دارد.
و نوع زیرجلدی:  (S-ICD) این وسیله نیز گزینه دیگری است که زیر پوست در کنار قفسه سینه و زیر بغل فرد کاشته می‌شود. سپس آن را به الکترودی متصل می‌کنند که در امتداد استخوان‌های قفسه سینه کار می‌کند وS-ICD  کمی بزرگ‌تر از دفیبریلاتورهای معمول است اما به داخل قلب نمی‌چسبد.
دکتر همتی افزود: نوع زیر جلدی ICD بر خلاف نوع معمول آن عوارض مربوط به سیم داخل قلبی (عفونت، شکستگی سیم، جابجایی سیم و انسداد عروق سیاهرگی) را ندارد و همچنین بیمار محدودیت حرکتی اندام فوقانی را نخواهد داشت.