کتاب «پلاک سپید» از مجموعه کتاب‌هایی است که اکنون در دو جلد، با نام‌های "شهید علیرضا کاظمیان" و "شهید مجید سرچمی" و با نویسندگی "معصومه سپهری" کارشناس فرهنگی دانشگاه و نویسنده ادبیات دفاع مقدس به چاپ رسیده و به معرفی دانشجویان شهید دانشگاه علوم پزشکی تبریز پرداخته است.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، «پلاک سپید» عنوان مجموعه کتاب‌هایی است که قرار است روایتی از زندگانی ۲۵ تن از شهدای دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی تبریز باشد.
مراحل تحقیق درباره شهدای دانشجو از سال ۱۳۸۵ با طرح یادواره شهدا آغاز شد و به مرور، میزان اطلاعات، مستندات و خاطرات کسب شده از دوستان و همرزمان و خانواده شهدا به اندازه ای رسید که امکان نگارش کتابی مستقل از اغلب شهدا را فراهم می کرد.
نگارش کتاب‌ها به عهده "معصومه سپهری" کارشناس فرهنگی دانشگاه و نویسنده کتاب‌هایی همچون "نورالدین پسر ایران" و "لشکر خوبان" گذاشته شد.
اینک کتاب «پلاک سپید ۱» روایتی از زندگی دکتر شهید علیرضا کاظمیان و کتاب «پلاک سپید ۲»، روایتی از دانشجوی شهید مجید سرچمی در قطع پالتویی، در ۷۲ صفحه همراه با عکس ها و مستندات، به همت مدیریت امور فرهنگی و ستاد شاهد و ایثارگر دانشگاه علوم پزشکی تبریز به سرانجام رسید.
شهید دکتر علیرضا کاظمیان متولد ۱۳۳۵ تهران، بعد از گذران دوران تحصیلاتش در مدرسه علوی که با اهداف خاص اعتقادی اداره می شد، و با کوله باری از مطالعات متنوع، در سال ۵۵ وارد دانشکده پزشکی تبریز شد. رشد و بالندگی علمی و اعتقادی او در تبریز، در کلاس های دانشکده و کلاس های تفسیر قرآنی که علیرضا در جستجویشان بود در محضر حجت الاسلام نصرالله شبستری ادامه یافت و به اوج رسید.
بعد از چندین بار اعزام داوطلبانه به جبهه، شهید کاظمیان در سی ام تیر ماه ۶۲ در اورژانس خط مقدم در منطقه عملیاتی والفجر ۲ در پیرانشهر با اصابت توپ به اورژانس به شهادت رسید. از این شهید دو یادگارش «مهدی» و «هادی» به جا ماندند با خاطرات فراوانی که در سینه دوستانش هست.
«پلاک سپید۲»، روایتی از دانشجوی شهید مجید سرچمی است. مجید متولد ۱۳۳۸ در میانه، دوران تحصیلات متوسطه اش را در تهران به سر برد. در فضای انقلاب اسلامی، درگیر کارهای فرهنگی شد و برای نخستین بار از رشته شیمی پذیرفته شد. در دبیرستان شهید اختری مشغول تدریس شیمی و کارهای تربیتی شد و بلافاصله با شروع جنگ داخلی در کردستان، به آنجا شتافت. شهید سرچمی از رشته شیمی انصراف داد و در کنکور علوم قضایی پذیرفته شد. در پی مجروحیت شدیدش در سال ۶۳ و ماه ها حضور در بیمارستان و مشاهده زحمات پرسنل بیمارستان، مصمم به ادامه تحصیل در رشته پزشکی شد. در سال ۶۴ مجددا در کنکور شرکت کرد و از رشته پزشکی دانشگاه تبریز پذیرفته شد. اما در پایان ترم اول، دوباره به جبهه شتافت و در عملیات والفجر۸ در نهم اسفند۶۴، به شهادت رسید. در حالی که نوزاد بیست روزه‌اش حسین را هرگز ندید.